menu
In het Jubeljaar 2025 staat de boodschap van paus Franciscus voor Wereldziekendag op dinsdag 11 februari in het teken van hoop. Het sluit aan bij het thema ‘Pelgrims van hoop’ van het Heilig Jaar. De paus citeert de apostel Paulus, die in een brief aan de Romeinen schrijft: ‘De hoop wordt niet teleurgesteld’ (Rom. 5, 5). De paus vult aan: ‘wat meer is, hoop maakt ons sterk in de beproeving.’
Sinds 1993 viert de Rooms-Katholieke Kerk op 11 februari Wereldziekendag. Deze dag valt samen met de gedachtenis van Onze Lieve Vrouw van Lourdes. Maria verscheen namelijk op 11 februari 1858 in Lourdes voor de eerste keer aan Bernadette Soubirous. Lourdes heeft zich sindsdien ontwikkeld tot een bedevaartplaats waar de zieke mens centraal staat. Jaarlijks publiceert de paus een boodschap voor deze dag.
In 2025 gaat paus Franciscus in op de nabijheid van God bij de zieken. Hij ziet drie kenmerkende aspecten van deze nabijheid, namelijk ontmoeting, gave en samen delen. Over het aspect van de ontmoeting met God tijdens ziekte schrijft de paus: ‘Ziekte wordt dan een gelegenheid voor een ontmoeting die ons verandert, de ontdekking van een onwankelbare rots waaraan wij ons kunnen vastklampen om de stormen van het leven onder ogen te zien: een ervaring die ons, ondanks wat we opofferen, sterker maakt, omdat wij ons er meer van bewust worden dat wij niet alleen zijn.’
Het lijden tijdens ziekte kan volgens de paus als een gave worden gezien, wanneer men zich juist dan realiseert dat de hoop van God komt. Het is het ervaren van Gods nabijheid waaruit de zieken weer moed en vertrouwen kunnen putten.
Het derde aspect gaat over het samen delen dat plaats vindt in een proces van ziekte. Paus Franciscus schrijft over ‘de vriendelijke glimlach van een werker in de gezondheidszorg, de dankbare en vertrouwvolle blik van een patiënt, het begripvolle en zorgzame gezicht van een dokter of een vrijwilliger, het gezicht vol van verwachting en bezorgdheid van een echtgenoot, een kind, een kleinkind of een dierbare vriend. Het zijn allemaal lichtjes die men moet koesteren en die in het duister van de beproeving niet alleen kracht geven, maar de ware smaak van het leven leren kennen in de liefde en de nabijheid (vgl. Luc. 10, 25-37).’